تاثیر تغییر اقلیم بر آلودگی وقتی گرمایش زمین نفس شهرها را تنگ می کند
لینک وبسایت: کیفیت هوا سال هاست به عنوان یکی از فاکتورهای کلیدی سلامت عمومی شناخته می شود و نقشی تعیین کننده در پایداری اکوسیستم ها، راندمان اقتصادی و کیفیت زندگی شهروندان دارد.
به گزارش لینک وبسایت به نقل از مهر؛ کیفیت هوا سال هاست بعنوان یکی از شاخصهای کلیدی سلامت عمومی شناخته می شود و نقشی تعیین کننده در پایداری اکوسیستم ها، بهره وری اقتصادی و کیفیت زندگی شهروندان دارد. این در حالیست که حالا تغییرات اقلیمی این معادله آشنا را وارد مرحله ای تازه کرده است؛ مرحله ای که در آن فناوری های سنجش، پایش و تحلیل داده نیز به بازیگران اصلی تبدیل گشته اند. پیوند میان گرمایش زمین و کیفیت هوا دیگر صرفا یک فرضیه علمی نیست بلکه واقعیتی است که داده های ماهواره ای، شبکه سنسورهای زمینی و مدلهای پیش بینی اقلیمی آنرا روزبه روز دقیق تر آشکار می کنند. تصاویر ماهواره ای ناسا و سیستم های ردیابی آلودگی مبتنی بر هوش مصنوعی نشان می دهند که روند افزایش دما و تغییر الگوهای بارندگی در خیلی از مناطق جهان، مستقیماً با افزایش غلظت آلاینده های خطرناک هم بستگی دارد.
افزایش دما، تغییر الگوهای بارش، تشدید خشکسالی ها و رشد تصاعدی وقوع آتشسوزی های جنگلی، همگی سبب افزایش غلظت آلاینده ها در هوای آزاد و حتی محیط های داخلی شده اند. افزون بر این، ابزارهای جدید مدل سازی پیشرفته، همچون مدلهای پیش بینی آلودگی مبتنی بر یادگیری ماشین، نشان می دهند که این روند در دهه آینده می تواند شدت بیشتری پیدا کند. دستاوردهای این وضعیت تنها محدود به سلامت انسان نیست و آثار عمیقی بر تولیدات کشاورزی، اکوسیستم های طبیعی و حتی ساختارهای اقتصادی دارد؛ خصوصاً وقتی پلت فرم های تحلیل ریسک اقلیمی نشان می دهند که هزینه های اقتصادی ناشی از کاهش کیفیت هوا درحال تبدیل شدن به یکی از مهم ترین ریسک های زیربنایی برای صنایع، بخش حمل و نقل و حتی امنیت غذایی است.
بحران آلودگی هوا در محیط های بیرونی و داخلی
تغییرات اقلیمی به صورت مستقیم و غیرمستقیم کیفیت هوای آزاد را تضعیف می کند. برمبنای برتاوردهای صورت گرفته، در سال ۲۰۲۱ حدود ۱۰۲ میلیون نفر در ایالات متحده در مناطقی زندگی می کردند که سطح آلودگی هوا فراتر از معیارهای سلامت بود. افزایش دما و تغییر الگوهای بارندگی سبب رشد چشم گیر اوزون سطح زمین و ذرات معلق شده است؛ آلاینده هایی که با خشکسالی، گردوغبار و دود آتشسوزی ها مضاعف می شوند.
این آلاینده ها نه تنها خطر بیماری های ریوی و قلبی را می افزایند، بلکه با نفوذ به ساختمان ها بوسیله درزها، سیستم های تهویه و پنجره ها، کیفیت هوای داخل خانه ها و محیط های کاری را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. افزایش رطوبت ناشی از بارش های شدید و سیلاب ها نیز در تعدادی مناطق محیطی مساعد برای رشد قارچ و باکتری فراهم می آورد که هریک می توانند سلامت ساکنان را تهدید کنند.
علاوه بر این، آلودگی هوا اثرات قابل توجهی بر گیاهان و محصولات کشاورزی دارد. برمبنای تحقیقات علمی صورت گرفته، اوزون سطح زمین با کاهش فتوسنتز، کند کردن رشد و افزایش حساسیت گیاهان به بیماری ها، زیان های اقتصادی و زیست محیطی قابل توجهی بوجود می آورد.
نقش فزاینده دود آتشسوزی های جنگلی
علاوه بر موارد ذکر شده، تغییرات اقلیمی فصل آتشسوزی های جنگلی را طولانی تر کرده و تعداد حوادث را افزایش داده است. نتیجه این روند، افزایش حجم دود و ذرات معلقی است که صدها کیلومتر جابه جا شده و کیفیت هوای مناطق دوردست را نیز شکل محسوسی کم می کنند.
بر اساس مطالعات پزشکی، دود آتشسوزی ارتباط مستقیمی با پیشرفت بیماری های تنفسی مانند آسم، سندروم مزمن انسدادی ریه و برونشیت دارد و حتی می تواند خطر زایمان زودرس را در زنان آبستن افزایش دهد. این پدیده حالا به یکی از مهم ترین عوامل تهدیدکننده سلامت محیطی در خیلی از مناطق جهان تبدیل گشته است.
از سوی دیگر، گرمایش زمین به مدلول بهارهای زودرس، تابستان های طولانی، افزایش سطح کربن دی اکسید و تغییر در الگوی بارندگی است. این مجموعه شرایط سبب افزایش تولید و پراکنش گرده گیاهان و سایر آلرژن ها شده و منجر به رشد بیماری های آلرژیک مانند تب یونجه و تشدید حملات آسم می شود.
پیامدهای اقتصادی آلودگی هوا
نکته جالب توجه آن که کیفیت هوا رابطه مستقیم با بهره وری و رشد اقتصادی دارد و بعنوان یکی از متغیرهای بنیادین اقتصاد سلامت شناخته می شود. برمبنای برخی گزارش های آماری، کاهش آلودگی هوا در سال ۲۰۲۰ در آمریکا منجر به پیشگیری از بیشتر از ۲۳۰ هزار مرگ زودرس، ۲۰۰ هزار حمله قلبی و میلیونها روز کاری از دست رفته شد؛ آماری که نشان میدهد هر واحد کاهش آلاینده ها چطور می تواند به صورت مستقیم هزینه های درمانی را کم کرده، بهره وری نیروی کار را افزایش دهد و فشار موجود بر سیستم سلامت را کنترل نماید.
افزون بر این، با گسترش نگاههای مبتنی بر رویارویی با تغییرات اقلیمی، توسعه فناوری های پاک و صنایع در رابطه با هوای پاک بعنوان پیشران اقتصادی عمل کرده و فرصتهای شغلی جدید ایجاد نموده است. حالا زنجیره ای از صنایع نوین، از تولید حسگرهای هوشمند کیفیت هوا و تجهیزات پایش لحظه ای تا پلت فرم های مبتنی بر هوش مصنوعی برای پیش بینی آلودگی و تحلیل داده های اقلیمی، درحال گسترش است و ظرفیت ایجاد بازارهای چندمیلیارددلاری را دارد. خیلی از شرکتهای فناوری حالا با تحلیل داده های اقلیمی و عرضه خدمات «تحلیل ریسک کیفیت هوا» به کسب وکارها، مدلهای کسب و کار جدیدی به وجود آورده اند که بر پایه اقتصاد داده و فناوری های پاک استوار است.
در کنار این تحولات، صنایع بزرگ مانند حمل و نقل، انرژی، کشاورزی و گردشگری نیز از کیفیت هوا تاثیر مستقیم می پذیرند. بعنوان مثال، کاهش آلودگی هوا می تواند هزینه های عملیاتی ناوگان حمل و نقل را کم کند، بهره وری کارهای کشاورزی را افزایش دهد و بر جذابیت مقاصد گردشگری اثر مثبت بگذارد. در سطح شهری نیز بهبود کیفیت هوا سبب کاهش هزینه های ناشی از غیبت کارکنان، افزایش کیفیت زندگی و رشد ارزش املاک می شود. به این ترتیب، کیفیت هوا تنها متغیری زیست محیطی نیست بلکه یک شاخص کلیدی اقتصادی شمرده می شود که می تواند مسیر توسعه را تعیین کند.
گروه های اجتماعی در معرض بیشترین آسیب
بررسی های انجام شده نشان میدهد که آلودگی هوا بصورت نابرابر بر برخی گروه ها تاثیر بیشتری می گذارد. بر همین مبنا، جوامع کم درآمد، گروههای نژادی صدمه پذیر، مهاجران و جوامع بومی معمولا در مناطقی با آلودگی بیشتر زندگی می کنند و نرخ بالاتری از بیماری های قلبی و ریوی دارند.
از سوی دیگر، نیروی کاری همچون کشاورزان، آتش نشانان و کارگران ساختمانی که در فضای باز یا محیط های پرخطر فعالیت می نمایند، در مقابل افزایش اوزون و ذرات معلق صدمه پذیرتر هستند. همینطور خیلی از ساکنان مناطق کم برخوردار در ساختمان هایی قدیمی و کم کیفیت زندگی می کنند که نه تنها به سادگی آلاینده های بیرونی را به داخل هدایت می کنند، بلکه در مقابل بلایای اقلیمی مانند سیلاب ها نیز صدمه پذیرتر محسوب می شوند.
راهکارهایی برای سازگاری و کاهش اثرات
به عقیده قشر بزرگی از کارشناسان، رویارویی با آثار تغییرات اقلیمی بر کیفیت هوا نیازمند اتخاذ نگاهی چندلایه است. بر همین اساس، در راه سازگاری با دستاوردهای اقلیمی و کاهش آلودگی هوا، مجموعه ای از اقدامات هماهنگ و مکمل اهمیت ویژه ای دارد. نخست، توسعه انرژی های پاک مانند خورشیدی، بادی و برق آبی می تواند نقش برجسته ی در کاهش تولید گازهای گلخانه ای ایفا کند و زمینه را برای گذار به یک اقتصاد کم کربن فراهم آورد. در کنار آن، کاهش آلاینده های ناشی از حمل و نقل بوسیله گسترش پیاده روی، دوچرخه سواری و استفاده از حمل و نقل عمومی می تواند بشکل چشمگیری بار آلودگی کلان شهرها را کم کند.
بهبود کیفیت هوا در مناطق بندری نیز از دیگر اولویت های کلیدی به شمار می رود؛ جایی که استفاده از فناوری های پاک و اجرای برنامه های کنترل انتشار می تواند به کاهش آلودگی در جوامع ساحلی که اغلب از گروههای کم درآمد و صدمه پذیر هستند، کمک نماید. همینطور توسعه فضاهای سبز شهری و ایجاد کمربندهای درختی در اطراف بزرگراه ها و مناطق پرتردد، علاوه بر کاهش آلاینده ها، به تعدیل دمای شهرها کمک می نماید.
از سوی دیگر، جلوگیری از آتشسوزی های جنگلی با رعایت نکات ایمنی در دوره های خشک و گرم اهمیت زیادی دارد؛ چونکه دود ناشی از این آتشسوزی ها می تواند کیفیت هوای مناطق دوردست را نیز مختل کند. همینطور ارتقاء سطح آگاهی عمومی بوسیله شاخص کیفیت هوا به شهروندان کمک می نماید کارهای خویش را با شرایط محیطی هماهنگ کنند و میزان مواجهه با آلاینده ها را کاهش دهند.
در نهایت، توجه به کیفیت هوای داخل ساختمان بوسیله استفاده از فیلترهای کارآمد، دستگاه های تصفیه هوا و کاهش منابع آلاینده داخلی خصوصاً در مناطقی که آلودگی هوای بیرونی به صورت مداوم در سطح بالا قرار دارد، نقش مهمی در محافظت از سلامت ساکنان ایفا می کند.
جمع بندی
تغییرات اقلیمی تهدیدی مستقیم برای کیفیت هوا و سلامت انسان است؛ تهدیدی که ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فناورانه گسترده ای دارد و الان خیلی از دولت ها و صنایع را بسمت بازبینی جدی در زیرساخت های محیط زیستی سوق داده است. دراین میان، تکنولوژی های جدید، از سیستم های پایش ماهواره ای و شبکه های حسگرهای هوشمند گرفته تا مدلهای پیش بینی آلودگی مبتنی بر هوش مصنوعی، به ابزارهای کلیدی برای مدیریت این بحران تبدیل گشته اند. این فناوری ها امکان رصد لحظه ای تغییرات کیفیت هوا، تحلیل الگوهای انتشار آلاینده ها و شناسایی نقاط پرخطر را فراهم می کنند و به سیاست گذاران اجازه می دهند تصمیم هایی دقیق تر، سریع تر و آینده نگرانه اتخاذ کنند.
در نهایت، میتوان نتیجه گرفت که مدیریت این چالش نیازمند سیاستگذاری هوشمند، اجرای دقیق مقررات، مشارکت اجتماعی و سرمایه گذاری گسترده در فناوری های پاک و سیستم های دیجیتال است. توسعه پلت فرم های فناورانه رویارویی با آلودگی هوا، به کارگیری هوش مصنوعی برای بهینه سازی مصرف انرژی شهری، استفاده از داده های اقلیمی برای مدیریت ریسک صنایع و گسترش ایستگاههای سنجش آنلاین کیفیت هوا همچون روشهایی است که می توانند روند رو به وخامت کیفیت هوا را مهار کند. در صورتیکه دولت ها، بخش خصوصی و شهروندان بصورت هم زمان و مبتنی بر داده اقدام نمایند، میتوان آینده ای سالم تر، پایدارتر و مجهز به زیرساخت های هوشمند ساخت که در مقابل فشارهای اقلیمی تاب آوری بیشتری داشته باشد.
منبع: linkwebsite.ir
این پست لینک وبسایت را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب