کمربند سیارکی منظومه شمسی ناپدید می شود
به گزارش لینک وبسایت، تحقیقی جدید نشان میدهد کمربند سیارکی منظومه شمسی تابحال یک سوم جرم اصلی خویش را ازدست داده و به آرامی درحال ناپدید شدن است.
به گزارش لینک وبسایت به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، بین مریخ و مشتری یک حلقه عظیم از صخره های فضایی مدار می زنند. این منطقه که به عنوان کمربند سیارکی شناخته می شود، مامن حدود ۱.۹ میلیون سیارک با قطر بیشتر از یک کیلومتر است و بخش اعظم صخره های منظومه شمسی را می سازد. این کمربند که مرز بین سیاره های صخره ای داخلی تر منظومه شمسی و سیاره های گازی بخش خارجی تر آن است، قدمتی به اندازه خود منظومه شمسی دارد. کمربند سیارکی از موادی تشکیل شده که طی دوران اولیه تشکیل خورشید، وجود داشته اند. مشتری میان تمام سیاره ها بیشترین تأثیر بر کمربند سیارکی را دارد. این سیاره گازی به علت اندازه بزرگ خود نیروی گرانشی خود، بیشتر اوقات صخره های بزرگ را از کمربند سیارکی بیرون می کشد. البته این تنها تأثیر آن است. جاذبه گرانشی مشتری صخره های عظیم دیگر که در اطراف هستند را به کمربند سیارکی می کشاند. برپایه یک پژوهش جدید این تأثیر بتدریج موجب خرد شدن سیارک های تشکیل دهنده کمربند می شود. درحالیکه این صخره ها با یکدیگر برخورد می کنند به تکه های کوچک تر تقسیم می شوند. درنتیجه احتمال دارد کمربند سیارکی به زودی بطور کامل از بین برود. این پژوهش جدید که در arXiv پخش شده، نشان داده است کمربند سیارکی حدود ۰.۰۰۸۸ درصد از حجم خودرا هر میلیون سال از دست می دهد. محققان به رهبری خولیو فرناندز از دانشگاه جمهوری اوروگوئه روی قسمتی از کمربند سیارکی که از نظر برخورد فعال است، تمرکز کردند. این اصطلاح به قسمتی از کمربند گفته می شود که سیارک های آن به حدی کوچک هستند که در برخوردهای مکرر و پرتاب های دینامیکی شرکت می کنند. طبق محاسبات فرناندز و همکارانش کمربند سیارکی حدود یک سوم حجم خودرا طی ۳.۵ میلیارد سال قبل از دست داده است. این گروه از محققان تخمین می زنند ۲۰ درصد سیارک ها به بخش داخلی منظومه شمسی فرار می کنند. از طرفی ۸۰ درصد دیگر خرد و به گرد و غبار کیهانی تبدیل می شوند. این گرد و غبار سپس وارد ابر زودیاکال می شود که یک ابر متراکم از گرد و غبار است که داخل منظومه شمسی دور خورشید مدار می زند. البته محققان اذعان می کنند مرگ خورشید در حدود پنج میلیارد سال دیگر به از بین رفتن کمربند سیارکی پیش از نابودی کامل آن، منجر خواهد شد. دلیل این امر آنست که نرخ سرعت کاهش جرم کمربند به تدریج کند می شود چونکه با کاهش تعداد سنگ ها، برخوردهای کمتری رخ می دهد. با این وجود، این یافته ها اهمیت زیادی دارند، چونکه چشم اندازی از سرعت خروج سیارک ها از کمربند سیارکی ارائه می کنند. ممکنست این سیارک ها در نهایت به سوی زمین حرکت کنند، بدین سبب این داده ها برای دفاع سیاره ای اهمیت فراوانی دارند.این اصطلاح به قسمتی از کمربند گفته می شود که سیارک های آن به حدی کوچک هستند که در برخوردهای مکرر و پرتاب های دینامیکی شرکت می کنند. این گرد و غبار سپس وارد ابر زودیاکال می شود که یک ابر متراکم از گرد و غبار است که داخل منظومه شمسی دور خورشید مدار می زند.
منبع: linkwebsite.ir
این پست لینک وبسایت را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب