برای ریخته گری محصولات آلیاژی؛
دستیابی به دانش فنی تولید آمیژان های فلزی توسط پژوهشگران کشور
آمیژان های فلزی مختلف کاربردی در حوزه ریخته گری محصولات آلیاژی توسط پژوهشگران کشور به تولید رسید و بومی سازی شد.
به گزارش لینک وبسایت به نقل از جهاددانشگاهی، نورَس قنبرپور مدیر پروژه تحقیقاتی تولید آمیژان های فلزی جهاددانشگاهی تهران با اشاره به اینکه آمیژان ها کاربردهای مختلفی همچون آلیاژسازی، گاززدایی، بهبوددهنده های ساختاری مانند جوانه زا دارند، اظهار نمود: بیش از ۴۰ نوع آمیژان پایه مسی و ۵۰ نوع آمیژان پایه آلومینیم در دنیا تولید و مورد مصرف قرار می گیرد. بخش زیادی از آمیژان های مورد نیاز کشور نیز وارداتی است که علاوه بر ارزبری، در بعضی موارد به سبب تحریم ها در واردات با مشکلاتی روبه رو می شوند. بدین جهت یکی از اهداف این مرکز بومی سازی آمیژان های مصرفی در صنایع مس و آلومینیوم است.
وی افزود: اولین آمیژانی که در سال ۱۴۰۰ در برنامه تحقیقاتی این مرکز قرار گرفت، تولید آمیژان «مس – کروم» ۱۰ درصد بود و همچون نوآوری انجام شده در این طرح استفاده از یک روش جدید تولید (نسبت به روش تولید نمونه خارجی) است که موجب کاهش هزینه های تولید و ایجاد فضای رقابتی از نظر قیمت با نمونه های خارجی شده است.
قنبرپور اضافه کرد: خوشبختانه طرح تولید آمیژان «مس – کروم» ۱۰ درصد در اواخر سال قبل به نتیجه رسید و دانش فنی تولید آن در کشور بومی و تولید آن برای مصرف در پروژه های داخل مرکز و همین طور فروش آن به مصرف کنندگان شروع شد.
مدیر پروژه تحقیقاتی تولید آمیژان های فلزی جهاددانشگاهی تهران با اشاره به اینکه در سال ۱۴۰۱ نیز تولید آمیژان های «مس – زیرکونیم»، «مس – فسفر»، «آلومینیم – تیتانیوم» در طرح های تحقیقاتی این مرکز قرار دارد، اشاره کرد: این مرکز بنا به نیاز مشتری می تواند طیف وسیعی از آمیژان های فلزی را تولید نماید.
مدیر پروژه تحقیقاتی تولید آمیژان های فلزی جهاددانشگاهی تهران درباره مشکلات موجود بر سر راه پژوهش های نوآورانه و فناورانه اظهار داشت: شاید مهم ترین مشکل تامین اعتبارات اولیه جهت انجام تست ها و نمونه سازی ها باشد. متأسفانه در سالهای اخیر صنایع علاقه ای به سرمایه گذاری در طرح های پژوهشی و تحقیقاتی ندارند و عموماً بعد از انجام مراحل تحقیقاتی یک محصول، حاضر به عقد قرارداد برای خرید محصول هستند. بدین جهت هم اکنون یک خلاء سرمایه گذاری با قبول ریسک معقول وجود دارد؛ بدین سبب طرح های تحقیقاتی در مراحل میانی اجرا، گرفتار کمبود نقدینگی و زمانزدگی در اجرا می شوند و البته خیلی از پروپوزال های تحقیقاتی به سبب نبود بودجه هیچ گاه شروع نمی شوند.
قنبرپور افزود: یکی دیگر از موانع طرح ها، تجاری سازی و تولید صنعتی محصولات هستند. باتوجه به اینکه ساختار جهاددانشگاهی یک ساختار دانش بنیان و تحقیقاتی است، از امکانات تولیدی کمتری نسبت به صنایع برخوردارست و بطور معمول از برون سپاری خدمات استفاده می نماید. بدین جهت بعد از تولید آزمایشی و کسب دانش فنی، در مرحله تولید صنعتی گرفتار مشکلاتی همچون نبود سرمایه گذار جهت راه اندازی خط، افزایش هزینه تولید به سبب برون سپاری های زیاد و ارائه نکردن خدمات توسط برخی صنایع خصوصاً صنایع بزرگ روبه رو می شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب